Gatunek – homo sapiens..

„Gdy jesteśmy szczęśliwi, zawsze jesteśmy dobrzy,

ale gdy jesteśmy dobrzy, nie zawsze bywamy szczęśliwi..”

- Oscar Wilde -

Czy wszystkich od czasu do czasu trawi ten sam niepokój..?

A jeśli tak, to czy niepokój ten wynika ze zwykłego przeczucia z nawarstwiającej się w ciągu lat świadomości, że życie jest czymś więcej niż to co tutaj i teraz.. czy z uczucia wyczerpujących się gdzieś tam w środku nas baterii.. 

Czy dla wielu z nas są takie dni, kiedy czujemy się niepewnie.. zaczynamy poszukiwać alternatywnych przeżyć..

Takich chwil w życiu, w których czujemy się jakoś inaczej.. pewniej.. intensywniej.. może nawet twórczo..

Nie wiemy skąd te pozytywne odczucia się biorą.. ani jak przedłużyć ich trwanie..

ale kiedy ustają mamy poczucie niedosytu i zaniepokojenia.. bo życie znów staje się zwyczajne..

Wszyscy jednakowo szukamy w życiu samorealizacji.. i trudno nam pogodzić się z czymś, co ściąga nas na ziemię..

Podobno w swoich podstawowych funkcjach świat działa zgodnie z teorią mechanistyczną, ale w pewnym stopniu reaguje na energię duchową, którą do niego emanujemy..

Podobno wszechświat składa się z energii kinetycznej, która stanowi o nas.. a i odpowiada na nasze oczekiwania.. a odłączenie się od bogatego źródła tej energii przyprawia nas o uczucie słabości.. zagrożenia.. niedosytu..

W obliczu tego niedoboru ludzie dążą do pomnożenia własnych zasobów energii i czynią to w jedyny znany im sposób – przez  ‘kradzież ‘ tej energii innym..

Ta podświadoma rywalizacja leży u podstaw wszelkich konfliktów międzyludzkich..

Te bezwzględne, niezaspokojone wici negatywnej energii snujące się pomiędzy ludźmi podobno mają swoje źródło w postawie egoistycznej, która w ostatnich dziesięcioleciach cechuje niestety coraz większą ilość istot.. ludzkich..

I wije się pomiędzy cząsteczkami tlenu ta choroba, która trawi to całe społeczeństwo.. niszczy od środka – jak ogień piekielny – zawiść.. nienawiść…

I po co to wszystko...
Przecież można inaczej.. lepiej..